سعید سیفی مسائل راهبردی اظهار کرد: «در شرایط بی ثباتی اقتصادی ایران، کسب و کارها باید بخشی از هزینه‌های ثابت خود را به هزینه‌های متغیر تبدیل کنند؛ فرآیندی که من آن را “شیرین سازی هزینه‌ها” می‌نامم.»
وی تشریح کرد: «این کار از طریق دو روش اصلی انجام می‌شود؛ قراردادهای پلتفرمی و برونسپاری هوشمند.»
این استاد دانشگاه تبیین کرد: «در قراردادهای پلتفرمی، به جای استخدام دائمی یا خرید تجهیزات گران‌قیمت، از خدمات پلتفرمی استفاده می‌شود که هزینه‌ها را فقط در زمان نیاز ایجاد می‌کند. برای مثال، استفاده از پلتفرم‌های حمل‌ونقل آنلاین یا دیجیتال مارکتینگ به جای ناوگان اختصاصی یا تیم بازاریابی دائم.»
وی افزود: «در برونسپاری هوشمند نیز، امور غیر اصلی مانند حسابداری یا خدمات IT به شرکت‌های تخصصی واگذار می‌شود تا هزینه‌ها به صورت پروژه‌ای و بر اساس مصرف واقعی محاسبه شوند.»
سیفی خاطرنشان کرد: «مدیران ایرانی باید سناریونویسی مستمر و پیوست هزینه-فایده برای هر مسیر را در دستور کار قرار دهند و سازوکار تاب‌آوری مالی مختص به کسب‌وکار خود طراحی کنند.»
وی تاکید کرد: «ایجاد خطوط اعتباری منعطف، ذخایر نقدی استراتژیک و قراردادهای ارزی هج شده از جمله ابزارهایی هستند که می‌توانند نسبت بدهی به دارایی و نقدینگی را در برابر نوسانات حفظ کنند.»
این تحلیلگر مسائل راهبردی تصریح کرد: «معماری تصمیم‌گیری دو لایه—کوتاه‌مدت و راهبردی—و تعامل مستمر با دانشگاه‌ها، استارت آپ‌ها و مراکز تحقیق و توسعه، ظرفیت یادگیری سازمانی را تقویت کرده و امکان تفکیک سیگنال از نویز اطلاعات را فراهم می‌سازد.»
درس آموخته های بین‌المللی؛ از هند تا ترکیه
وی بیان کرد: «تجربه شرکت‌های هندی در حوزه خدمات فناوری اطلاعات پس از بحران‌های ارزی دهه ۹۰ میلادی و مدل‌های انعطاف‌پذیر پیمانکاری آن‌ها، نمونه‌ای موفق از مدیریت ریسک بازار است.»
سیفی افزود: «همچنین تجربه ترکیه در تنوع‌بخشی صادرات و تقویت برند های غیرنفتی مانند گردشگری و صنایع غذایی، نشان می‌دهد که تنوع درآمدی از بازارها و محصولات، کلید تاب‌آوری اقتصادی است.»
وی تاکید کرد: «مدیران ایرانی باید از تصمیمات قطعیِ یک‌بار برای همیشه پرهیز کنند. تصمیمات راهبردی باید بر اساس نقاط خروج، مقیاس پذیری و معیارهای بازنگری طراحی شوند تا امنیت روانی بیشتری در فعالیت‌های اقتصادی تجربه شود.»
مدل کسب‌وکار؛ نقشه خلق و انتقال ارزش
این کارشناس اظهار کرد: «مدل کسب‌وکار، نقشه‌ای نظام‌مند است که نشان می‌دهد یک سازمان چگونه ارزش خلق می‌کند، آن را به مشتری منتقل می‌سازد و بخشی از آن را به شکل درآمد یا مزیت پایدار کسب می‌کند.»
وی خاطرنشان کرد: «در ایران امروز، طراحی مدل کسب‌وکار باید با توجه به چند ویژگی ضروری انجام شود؛ از جمله انعطاف‌پذیری در ساختار درآمدی، قابلیت انطباق با تغییرات محیطی، و تمرکز بر خلق ارزش واقعی برای مشتری.»
