یارانه نقدی، یکی از پایههای اصلی سیاستهای حمایتی دولت ایران است. با این حال، در ماههای اخیر پرداخت یارانه به ایرانیان مقیم خارج از کشور به یکی از موضوعات بحثبرانگیز در فضای اقتصادی و اجتماعی کشور تبدیل شده است.
بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند پرداخت یارانه به افرادی که خارج از کشور زندگی میکنند و معمولاً از شرایط مالی بهتری برخوردارند، با فلسفه اصلی هدفمندی یارانهها که حمایت از اقشار کمدرآمد است، همخوانی ندارد.
آیا همه ایرانیان خارج از کشور یارانه دریافت میکنند؟
طبق اعلام رسمی مدیرعامل سازمان هدفمندی یارانهها، تمامی ایرانیان چه در داخل و چه در خارج از کشور، بر اساس معیارهای مالی و اطلاعاتی یکسان مورد بررسی قرار میگیرند.
او توضیح داده است:
«افرادی که واجد شرایط دریافت یارانه باشند، حتی در صورت اقامت در خارج از کشور، همچنان یارانه خود را دریافت میکنند. اما در صورتی که فردی دارای وضعیت مالی مناسب یا درآمد بالا باشد، پرداخت یارانه به او قطع خواهد شد.»
بررسی شرایط سکونت و مدت اقامت در خارج از کشور
در این فرآیند، مدت حضور در خارج از کشور، نوع اقامت، هدف سفر و وضعیت مالی خانوار نقش تعیین کنندهای دارند.
به عنوان مثال، افرادی که برای تحصیل یا مأموریت کاری موقت در خارج از کشور اقامت دارند، در دسته متفاوتی نسبت به کسانی که مهاجرت دائم داشتهاند قرار میگیرند.
برخی از ایرانیان بیش از شش ماه در خارج از کشور زندگی میکنند، اما همچنان خانواده آنها در ایران حضور دارند و هزینههایشان از داخل کشور تأمین میشود. این گروه، در صورت احراز شرایط، میتوانند یارانه نقدی خود را حفظ کنند.
هدف دولت از اصلاح روند پرداخت یارانهها
دولت با هدف توزیع عادلانهتر منابع و جلوگیری از پرداختهای غیرضروری، در تلاش است تا نظام هدفمندی یارانهها را شفافتر کند. تمرکز اصلی بر افرادی است که واقعاً به حمایت مالی دولت نیاز دارند تا یارانهها به شکل مؤثر تر به دست گروههای کمدرآمد برسد.
